Interessant is de geschiedenis van de gebouwen.

Toen mijn grootvader in 1888 op graawdiek kwam was er achter het woonhuis 1 schuur die later is afgebrand toen Vd Beek er woonde. Dwars aan de schuur aan de achter kant was een schuurtje aangebouwd naar de kant van de weg.

Men wilde een tweede schuur naast de bestaande schuur bouwen, maar dan moest het schuurtje plaatsmaken want die stond in de weg. De muren konden gemakkelijk gesloopt worden want dat waren kloostermoppen van het klooster in Wittewierum en de specie was een soort kalk. De zuilen werden aan elkaar gekluisterd en in verband gezet en zo met dak en al door acht paarden weggetrokken en aan de noordkant evenwijdig aan de bestaande schuur gezet. De muren werden weer opgebouwd met kalk, zo heb ik het nog gezien. Later heeft Bolt (pachter) het schuurtje gesloopt om de asbestgolfplaten die er later waren opgelegd. Het voorhuis is later gesloopt en het riante huis dat er nu staat is gebouwd door Nicolaas Oosterhuis en zijn vrouw Janneke Frederika Poelman (overl.19/6-’67).

De naam Klein Transvaal is ontstaan doordat twee andere broers, Freerk en Martinus, naar Transvaal zijn geëmigreerd rond de eeuwwisseling (1900)

Voor dat het Eemskanaal, 1870, er was trokken monniken Van het klooster te Wittewierum naar het klooster te Schildwolde over munnikepad wat nu de munnikewiek is. De zware Wittewierummerklei moest van de benen van de paarden en liepen daarvoor door een “paardenwas” vlak voor het woonhuis, dat is een verdieping gevuld met water met onderin overdwars eikenbomen.

Mijn vader, Arend, was er vast van overtuigd dat ze er nog lagen, doordat ze onder het grondwater lagen zouden ze nog gaaf zijn en wilde hij ze in de oorlog opgraven en als brandhout gebruiken, maar tante Janneke wilde geen gewroet in de tuin.